Spis treści
Zaburzenia nastroju – co możemy dla siebie zrobić, kiedy czujemy, ze nasz nastrój odbiega od równowagi, kiedy wpadamy coraz bardzie na dno?
Samodzielne zmierzenie się z problemem?
Niektóre osoby chcą samodzielnie zmierzyć się z problemem. O ile ich stan jest w miarę dobry i nie stanowi zagrożenia dla nich samych, musimy to uszanować i pozwolić im na własną interwencję. W przeciwnym wypadku powinnyśmy zareagować. Zareagować również powinnyśmy w wypadku, gdy ich „interwencje” nie do końca są konstruktywne.
Niektórzy bowiem stosują metody, które nie zawsze okazują się dobre. Często nadużywają alkoholu, narkotyków czy całymi dniami pracują zagłuszając tym samym swój wewnętrzny ból. Chcą uciec od bolesnym emocji, ale one i tak są , trudno jest ich się pozbyć odurzając się środkami psychoaktywnymi. To może pogorszyć stan, depresja może przejść w ostrą fazę.
Więc jakie działania powinno się podjąć, aby przezwyciężyć nasze zaburzenia nastroju. Przede wszystkim zaniechajmy negatywnego oceniania samego siebie i innych, tego że znów mamy ten podły nastrój i zapewne na niego zasłużyliśmy. Przestańmy tak myśleć.
Nie obwiniaj się za to, że masz zaburzenia nastroju
Staraj się skupić na pozytywnych działaniach. Szukaj w otoczeniu, jak i w sobie, tych maleńkich oznak dobroci. Wyznaczaj realistyczne cele, niezbyt wygórowane i maleńkimi kroczkami idź na przód.
Chodzi o to, abyś powolutku posuwał się do przodu, a nie znów obwiniał się za niewykonanie tego co sobie obmyśliłeś.
Z depresji wychodzi się etapami – małymi kroczkami – a nie porywaniem się na działania jednorazowe, często niewykonalne nawet dla supermena.
Aktywnie, w miarę swoich możliwości, rób coś co sprawia ci przyjemność, nie uciekaj w leżenie w łóżku i w rozmyślanie jak to ci jest niedobrze. Nie czekaj na to , że ci się zachce coś zrobić – bo raczej to nie nastąpi – rób to, przymuś się i zacznij działać.
Zaakceptuj sytuację w jakiej się znalazłeś, nie użalaj się nad sobą. Może wtedy będzie ci łatwiej żyć i dać krok do przodu. Staraj się regularnie o tej samej porze chodzić spać i zjadać wysokowartościowe posiłki. Przebywaj na świeżym powietrzu, spacer wzmacnia siły , dodaje energii, promienie słoneczne pobudzą twój organizm i trochę może złagodzą pesymistyczne myślenie. Może pomedytuj, podobno wspaniale koi umysł.
czytaj też:
Zaburzenia nastroju a wizyta u specjalisty!
Zaburzenia nastroju mogą występować z różnym nasileniem – od łagodnego po ostre. W niektórych przypadkach jesteśmy w stanie uporać się z nią sami, ale ostre epizody wymagają interwencji kogoś z zewnątrz, rodziny, znajomych czy wreszcie lekarza. Dla znacznej grupy ludzi wizyta u specjalisty to jakiś ostateczny wyrok skazujący na miano wariata.
Duma, wstyd, potrzeba chronienia swojej prywatności, czy wreszcie etykietka kogoś chorego, prowadzi do odwlekania wizyty u lekarza.
Wielu ludzi wstydzi się, że ich objawy wnikają z lenistwa, z wad charakteru czy z ich bezwartościowości. Boi się opinii innych ludzi, ostracyzmu z ich strony i dlatego nie przyznaje się do swojej choroby, srodze cierpią w samotności. Ale depresja to choroba i nie powinnyśmy się jej wstydzić. Co robimy, gdy boli nas gardło – od razu dzwonimy do lekarza domagając się antybiotyku – bo cierpimy. Depresja to również cierpienie, ale psychiczne.
Warto zasugerować chorej osobie, aby umówiła się na wizytę do specjalisty. Istnieje wielu specjalistów, którzy mogą nam pomóc w walce z depresją, może to być nasz lekarz rodzinny, psychiatra, neurolog, psycholog, terapeuta czy pracownik socjalny. Wszystko zależy od nasilenia i objawów depresji, czy potrzebujemy leków czy terapii. Trzeba wybrać opcje, która będzie dla nas najlepsza.
Czy przyjmować leki przeciwdepresyjne?
Możemy zdecydować się na leczenie farmakologiczne, łatwe, szybkie i skuteczne – po co mamy się męczyć jeżeli ich skuteczność jest udowodniona naukowo i już po 2 tygodniach możemy czuć się lepiej.
Odpowiednio dobrane dawki pomogą ci w walce depresją, jak również mogą powstrzymać nawrót choroby. Jeżeli uważasz, że potrzebujesz leków to najlepiej niech ci je przepisze specjalista od zdrowia psychicznego, psychiatra, ale również dobrze lekarz rodzinny może ci w tym pomóc, choć może nie być dobrze poinformowany o najnowszych środkach i odpowiednich dawkach.
Psychiatra dobierze odpowiednią dawkę i ustali jaki środek będzie dla ciebie odpowiedni. Może ci przepisać środki przeciwdepresyjne, jak i środki uspokajające, to zapewne będzie zależało od intensywności twoich objawów. One trochę różną się od siebie. Leki przeciwdepresyjne, w przeciwieństwie do uspokajających, nie uzależniają, wiec łatwo je możesz odstawić, kiedy już zdecydujesz, że się lepiej czujesz, oczywiście pod kontrolą lekarza. Z tymi drugimi może być trudniej.
Pamiętaj, że leki nie dadzą ci szczęścia, nie myśl, że weźmiesz pastylkę i poczujesz się jak w niebie. Niestety aż tak dobrze nie działają. Tak łagodzą ból, zapewne lepiej się poczujesz, uspokoisz i odpoczniesz emocjonalnie, organizm wróci do równowagi biochemicznej, ale dalsza praca jest w twoich rękach.
To Ty sam/a musisz chcieć wyzdrowieć, musisz zwiększyć poczucie własnej skuteczności w walce z depresją i towarzyszącym jej lękiem, a to może dać ci kolejny krok, którym jest psychoterapia.
Zaburzenia nastroju – może czas udać się na terapię?
Jaką terapię można zaproponować osobie zmagającej się w walce z depresją? Bardzo skuteczna w leczeniu depresji, podobno czasem nawet lepiej działa niż leki, jest terapia poznawcza CBT oraz terapia interpersonalna.
W ramach CBT terapeuta stosuje różne podejścia w celu zmiany myślenia swojego klienta, a tym samym i jego zachowania. Chce zmodyfikować, często negatywne, depresyjne myślenie. Pesymizm zmienić na bardziej realne postrzeganie świata i siebie. Nauczyć sposobu walki z nawrotami choroby, tak aby w przypadku pojawienie nie ponownie objawów, pacjent mógł sobie sam poradzić.
Terapia interpersonalna koncentruje się na relacjach pacjenta z bliskimi: z mężem , dziećmi, rodzicami, znajomymi. Skupia się na naprawie stosunków pacjenta z otoczeniem, na problemach interpersonalnych. Pomaga w nawiązaniu dobrych relacji, które mogą łagodzić stany depresyjne.
